نتايج يک بررسي در قالب پايان‌نامه با توجه به نقش آنتي اکسيداني و ضد سرطاني سلنيوم نشان داد: ميزان سلنيوم تفاوت قابل توجهي در افراد بيمار و سالم دارد و کاهش شديد اين عنصر طي روند بيماري لوسمي مشاهده مي‌شود.
به گزارش خبرنگار پژوهشي ايسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکي تهران، لوسمي حاد يا سرطان خون با سرعت تکثير سلولي بسيار بالا است که طي آن بيماري به سرعت گسترش مي‌يابد و بيماران قبل و بعد از درمان با استرس‌هاي متعددي مانند عفونت، تب، رژيم‌هاي شيمي درماني و پيوند مغز استخوان مواجه مي‌شوند.
مشکلات تغذيه‌اي در اثر عارضه کاهش اشتهاي ناشي از بيماري و به دنبال آن عوارض داروهاي شيمي درماني در اين بيماران شايع است و از آن‌جايي که بيمار هنگام بلع، دشواري‌هايي را به دليل عوارض ناشي از رژيم‌هاي درماني شاهد است، استفاده از مواد معدني و مکمل‌هاي غذايي به صورت تنظيم شده به خصوص تغذيه از راه وريد(TPN) در آنها، شيوه‌اي روتين جهت دريافت نيازهاي غذايي است.
با توجه به اين‌که محلول‌هاي «TPN» که به شکل روتين مصرف مي‌شوند، معمولا فاقد ريز عناصر هستند، ريسک کاهش اين عناصر که کمبود آنها عوارض خاصي را به دنبال دارد، بر ديگر مشکلات بيماران مي‌افزايد.
سلنيوم، از دسته عناصر جزئي است که براي حفظ سلامتي در مقادير اندک مورد نياز است و اين عنصر همراه با پروتئين‌هاي خاصي در بدن، سلنوپروتئين‌ها را تشکيل مي‌دهند که اين ترکيبات از آنزيم‌هاي آنتي اکسيداني مهم بدن هستند که در پيشگيري از اثرات سوء راديکال‌هاي آزاد اکسيژن، نقش مهمي ايفا مي‌کنند.
تحقيق فوق در راستاي بررسي غلظت سلنيوم در سرم بيماران لوسمي در مقايسه با افراد سالم جهت برنامه‌ريزي براي استفاده از آن در رژيم درماني بيماران به منظور جلوگيري از عواقب ناشي از کاهش اين عنصر در بدن توسط عطيه مدرسي، دانش‌آموخته دکتري دانشگاه علوم پزشکي تهران و با راهنمايي دکتر ملوک حاجي بابايي و دکتر محمد عبداللهي انجام شده است.
اين مطالعه در بخش خون بيمارستان شريعتي جهت جمع‌آوري نمونه‌هاي خوني از 50 بيمار مبتلا به لوسمي شامل 21 زن و 29 مرد بستري در بخش‌هاي اورژانس و خون انجام شد و نمونه‌هاي خوني از آنها در مرحله تشخيص و پيش از دريافت رژيم شيمي درماني گرفته شد و گروه نرمال نيز 50 نفر اعم از پرسنل و همراهان بيمار که سالم و حائز شرايط ورود به مطالعه بودند، انتخاب شدند.
يافته‌ها نشان داد: بين ميانگين غلظت سرمي سلنيوم در دو گروه سالم و لوسمي تفاوت معني داري وجود داشته و با توجه به ميزان به دست آمده، اين ميانگين به ميزان قابل توجهي در گروه بيماران، کمتر از افراد سالم بوده است و در گروه نرمال سطح اين عنصر در مردان بيشتر از زنان مشاهده شد، ولي بين سطح سلنيوم با سن و شاخص توده بدني رابطه‌اي مشاهده نشد.
بر اساس نتايج اين تحقيق، با توجه به سطوح نرمال گزارش شده براي سلنيوم در سرم و مقايسه با مقادير اندازه‌گيري شده در افراد سالم و لوسمي، کمبود سلنيوم در گروه سالم مشاهده نشد و 12 درصد از گروه بيماران در مرحله تشخيص، دچار کمبود اين عنصر بودند.
ديگر يافته‌هاي اين پايان‌نامه حاکيست: ميانگين غلظت سلنيوم در بيماران لوسمي ميلوئيدي حاد، بيشتر از لوسمي لنفوئيدي حاد بود، ولي اين اختلاف معني‌دار نبوده است، همچنين رابطه مستقيم بين هموگلوبين و سطح سرمي سلنيوم مشاهده شد، ولي براي آلبومين و سلنيوم رابطه نزديک به معني‌دار بوده که مي‌تواند در نتيجه تعداد کم نمونه‌ها براي اندازه‌گيري آلبومين باشد.
به اعتقاد اين محقق، با توجه به کاهش قابل ملاحظه سلنيوم در بيماران، انجام يک مطالعه مداخله‌اي مبني بر تجويز تنظيم شده اين عنصر در رژيم‌هاي درماني بيماران کمک کننده خواهد بود.
منبع خبرگزاری ایسنا