شیفت کاری طولانی مدتِ رزیدنت ها برای بیماران هم خطرناک است

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که پزشکان در مراحل اولیه شغلی، زمانی که هفته‌های کاری طولانی یا شیفت‌های طولانی داشتند، بیشتر مرتکب اشتباه می‌شوند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از هلث دی بر اساس این مطالعه، بیماران آنها همچنین احتمال بیشتری برای تجربه عوارض جانبی در نتیجه آن داشتند. علاوه بر این، پزشکان در سال دوم آموزش یا بالاتر احتمال بیشتری داشتند که خودشان رویدادهای نا امن را تجربه کنند، مانند تصادفات خودرویی و قرار گرفتن در معرض خطرات حین کار.

محققان از بیمارستان بریگهام و زنان در بوستون دریافتند که دستورالعمل‌های کاری در سراسر کشور شیفت‌های طولانی را برای پزشکان رزیدنت سال اول ممنوع می‌کند، اما حتی پزشکان سال دوم و سوم نیز این اشتباهات را مرتکب می‌شوند.

لورا بارگر، نویسنده مرتبط، فیزیولوژیست در بخش اختلالات خواب و شبانه روزی، گفت : « "رزیدنت های با تجربه تر، درست مانند هر کس دیگری به خواب نیاز دارند، و وقتی شیفت های طولانی کار می کنند یا ساعات طولانی هفتگی دارند، اغلب فرصت خواب مورد نیاز خود را ندارند و به همان اندازه در معرض این خطرات قرار دارند. »

بارگر ادامه داد: "« تحقیق ما موضوعی را روشن می کند که هم پزشکان مقیم و هم بیماران آنها را تحت تاثیر قرار می دهد و باید باعث بررسی مجدد دستورالعمل های ملی شود."»

در سال 2011، دستورالعمل های تعیین شده توسط شورای اعتباربخشی برای تحصیلات تکمیلی پزشکی (ACGME) ساکنان سال اول را به شیفت کاری 16 ساعت یا کمتر محدود کرد. محققان خاطرنشان کردند که این بر اساس توصیه‌های آکادمی ملی پزشکی و مطالعات انجام‌شده توسط محققان بریگام در چهار دهه گذشته است.

با این حال، شورا ی شیفت کاری طولانی مدت تا 28 ساعت متوالی را برای پزشکان مقیم با تجربه تر تأیید کرد. همه ساکنان اجازه داشتند تا 80 ساعت در هفته کار کنند.

در همین حال، در اتحادیه اروپا، پزشکان مقیم اجازه ندارند بیش از 48 ساعت در هفته کار کنند.(یعنی روزانه حدودا 7 ساعت )

برای مطالعه اثرات شیفت‌ها و هفته‌های کاری طولانی‌تر بر دستیاران سال دوم و با تجربه‌تر، محققان بیش از 4800 پزشک مقیم ایالات متحده را در طول هشت سال تحصیلی – از 2002 تا 2007 و 2014 تا 2017 مورد بررسی قرار دادند.

کار بیش از 48 ساعت در هفته با خطاهای پزشکی بیشتر، عوارض جانبی قابل پیشگیری، و همچنین تصادفات نزدیک، قرار گرفتن در معرض شغلی، آسیب های پوستی و بی توجهی همراه بود.

خطرات برای ساکنانی که حتی هفته های کاری طولانی تری کار می کردند و 60، 70 و تا 80 ساعت کار می کردند، افزایش یافت.

کسانی که هفته های کاری آنها بیش از 60 ساعت بود، احتمال بیشتری داشت که اشتباهاتی را گزارش کنند که منجر به مرگ بیمار شود.

افرادی که در محدوده‌های مجاز فعلی کار می‌کردند، در مقایسه با ساکنانی که ساعات کاری آنها مشابه ساعت‌های کار در اروپا بود، تقریباً سه برابر خطر خطای پزشکی یا یک رویداد نامطلوب قابل پیشگیری را داشتند.

متیو ویور از بخش خواب و اختلالات شبانه روزی، یکی از نویسندگان این مقاله، گفت: «کار کردن فقط یک شیفت طولانی مدت در یک ماه با افزایش خطر خطاهای پزشکی و همچنین تصادف در نزدیک خانه در راه بازگشت از محل کار همراه بود. وی افزود:« شورای شیفت های طولانی مدت تا 28 ساعت متوالی را برای همه رزیدنت ها تایید می کند، به این معنی که آنها اغلب بدون خواب کافی کار می کنند.

در حالی که این مطالعه بر اساس داده های خود گزارش شده است، سؤالات ایمنی با سایر سؤالات بهداشتی، از جمله مصرف کافئین و ورزش ترکیب شد. شرکت کنندگان هدف مطالعه را نمی دانستند.

یافته‌ها در 12 آوریل به صورت آنلاین در BMJ Medicine منتشر شد.

در یک سرمقاله همراه، نویسندگان خواستار محدودیت در سراسر کشور در ساعات کاری و شیفت های طولانی شدند. آنها همچنین غربالگری برای اختلالات خواب و ارائه منابع آموزش بهداشت خواب را برای پزشکان مقیم توصیه کردند.

دکتر چارلز زیسلر، نویسنده ارشد، رئیس بخش اختلالات خواب می گوید: «مضرات هفته های کاری طولانی و شیفت های طولانی، بر روی پزشکان باتجربه رزیدنت مانند پزشکان رزیدنت سال اول تأثیر می گذارد و این آسیب به بیماران می رسد.

در سایر نقاط جهان، پزشکان به طور موثر در حالی که ساعات کار ایمن تر کار می کنند، آموزش می بینند. یافته های ما شواهد بیشتری ارائه می دهد که زمان آن رسیده است که دستورالعمل ها در ایالات متحده تغییر کند تا اطمینان حاصل شود که همه پزشکان مقیم، صرف نظر از تجربه آنها، ساعات کاری ایمن تری دارند.